’’ برداشت کت بہ کنے ایکو ءَ جواب دات ءُُ حرا زیوس ءِ شوہاز ءَ درکپت ءُُ آپی پری گریوان ءَ دیم پہ وتی درچک درک بوت ۔ ہنچو کہ آراہ کپت آئی ءِ دیم ءَ یک جڑ کوکیں رشنائی دیست ، ہنچو رشنا ات آئی ءَ گشت کہ دیہہ یے ، پمشکہ آ پہ دلگوشی اوشتات اے دیہہ یے نہ ات بلکیں آئی ءِ ہم گنگلی ئیں گلے ات ۔

ابیتکیں بیگاہے اَت، من ءُُ منی سنگتے باتیلءِ بُنءَ کوہنیں قبرانی شکانی سرا نامے درگیجگءَ اتیں۔سنگت اسپیتیں شکانی سرا نام شوہاز کنان اَتءُُ منا لہتیں پُل دستءَ ات………… من لوٹ اتگ اَت کہ ہما قبرءِ کُنٹگانی سرا لہتیں پُل شانک بدیاں ءُُ پدا گسءَ واتر بہ باں کہ ھمے دمانءَ پرشتگیں مانشانی تہا مردمے سنگاں لگت کنانءُُ پیداگ اَت…………. نزیکءَ رسگءَ گوں دیست آئیءَ سگریٹے روک کتگ اَت۔

1971ء کوئٹہ لاء کالج جوڑ کنگ بوت۔اے ہما وہد انت کہ بلوچستان ءِ صوبہ 1970 جوڑ بوت جنرل محمد یحیٰ کہ آ وہد ءِ صدر ءُُ چیف مارشل اَت ۔لاء کالج بیرسٹرعزیز اللہ شیخ ،بیرسٹر یحیٰ بختیار اور انجہانی ءُُ جسٹس دوراب پیٹل ءِ منت ءَ جوڑ کنگ بوتگ اَت۔

بلوچی زبان ءَ رجانکءِ روایات سک کہن اِنت ۔ اگاں چوش گشگ بہ بیت کہ اے چہ ردانک ءِ بنداتی ءَ گون اِنت داں رَد نہ بیت ۔بلوچ ندکاراں دائم ءَ اردو ءُُ انگریزی ءِ شر شریں موادانی بلوچی زبان ءَ رجانک کرتگ ءُُ بلوچی لبزانک ءَ گیشی آورتگ ۔

جنگل ءُُ کور ءِ درائیں پریاں یک پری یے کہ آئی نام ایکو اَت ۔سک دوستدارگ بوت ۔ آتہنا زیبا ءُُ ڈولدار نہ ات بلکیں سکیں مہروانیں پری یے ات ۔ آئی ءِ گُٹ سک وش ات ۔ آپ ءُُ جنگل ءِ ایندگہ دیہہ ءُُ پریاں گوں آئی ءَ پریات کت کہ پہ آہاں کسہ ءُُ سوت بہ جنت ءُُ آئی ءَ جت ۔

آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ ۔ کساب وتی کار ءَ کنگ ءَ ات ۔ کارچ گوشت ءَ کپ کپ کنگ ءَ ات۔چہ گوشتانی ٹکراں قیمہ جوڑ بوہگ ءَ ات۔سہر ءُُ سبزیں نوٹ زورگ ءُُ دئیگ بوہگ ءَ اِتاں ۔ ہما پیر مرد کہ آئی ءِ دیم کرنانی جہدے ءَ چہ بیزاری ات آئی ءِ دیم ءِ کرچ ہم ظاہر اتاں اے ہما مرد ات کہ آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ۔وہدءِ زوراکیں دستاں زبہر بوتگیں مردم ،دکان ءِ ٹنگ اتگیں گوشتاں چارگ ات ۔

پدا حادث پاد آتک،اوشتات،آمزن بالاد ءُُ شتنگے اَت۔ آئی ءَ جہل ءَ آرپیئس چارات ءُُ درائنت۔’’من تئی شررنگیں لوگ بانک ءَ یلہ کناں،یکے واپہ وتی دوستگیں رشنادیمیں ناکو زہگ اپولوءِ حاترا۔بلئے من،ہؤ من کہ بے رحمی ءَ نامداراں مرچی یک رحم دلی یے وتی نام ءَ کناں ءُُ پہ گچینی کہ وہدے تئی گپ منی تب ءَ نہ کپ انت۔ نوں دلگوش بو آرپیئس۔