واجہ صدیق بلوچ سرجمیں بلوچستان ءَ کسی توسیپ ءِ حاجت ءَ نہ داریت آئی ءَ پہ بلوچ ءُُ بلوچستان ءِ جہد کاری ءَ انچیں کار ءُُ کارپد ءِ واجہ بوتگ کہ آئی ءِ نام بلوچ راجدپتر ءَ دائم ءَ گرگ بیت۔

شپ ءَ وتی تہاری ءِ چادر مانپوشتگ اَت ءُُ گوات ءِ تہا ہاموشی یے زور آورات ترونگل ھم رچگ ءَ ات مردم وتی گس ءُُ بادگیر ءُُ کاشی کڈکانی تہا زکرتگ ات انت راہ ویران ات ءُ کشک بے چڑکہ۔۔! شہر ءَ ڈن یک میتگے ءَ دوفئی لوگ ءَ چہ جتا پرشتگیں کاشی کڈکے ءِ تہا یک ورناہے وتی زند ءِ گڈی روچانی ہساب ءَ ات آئی ءِ نزیک ءَ یک تیل ءِ ڈیواھے رژنا ات انچو ش گشئے آ وتی واجہ ءِ درانگازی ءَ کنگ ءَ انت۔اے ورناشائرے ات ءُپ آئی ءَ وتی کسانیں زند ءَ تہا ہمک رنگیں ندارگ دیستگ ات اے کسانیں سالیں ورنا ھمے مارگ ءَ ات کہ آ وھدنی دیر نہ انت وھدے آ زند ءِ زندان ءَ چہ ایمن بیت۔۔

زبان ہرقوم ءُُ راج ءِ ھاترا باز ارشت داریت زبان ایوک ءَ جزبگ ءُُ مارشتانی درشان کنگ ءِ وسیلہ نہ انت بلئے قومانی پجار ہم چہ زبان ءَ بیت۔ہمک ملک ءُُ ہمک قوم ءَ ماتی زبانے است انت ءُُ آ مے زبان ءِ پدا پجار بنت ماگشت کنیں کہ زبان چاگرد ءِ یک سوگاتے کہ وہد ءُُ زمانگ ءِ ہمرائی ءَ یک پدریچے ءُُ چہ دومی پدریچ ءَ سر بیت۔

ہما روچ ءَ کہ من چہ تراک ءَ پد مردمانی گوشت ءُُ پوستانی ٹکر روڑانی سرا دیست اَنت داں ہما روچ ءَ منا چہ وتی جند ءِ ساہگ ءَ چہ ہم ترسیت۔ہمے ترسیت روچ پہ روچ گیش بوہا ن اَنت۔ نوں وَ میست ءَ ہردومی مردم ءَ چہ من ترسیت کئے زانت کہ چریشاں کئی سینگ ءَ بمبے بندوک بہ بیت۔ مارکیٹ ءَ شوپنگ کنگ ءَ نزیکیں مردمانی کش ءُُ گور ءِ مردمان چہ ترسیت،ہوٹل ءَ چاہ ءِ ورگ ءَ،ہمے ترس ءِ سبب ءَ من مجلس ءُُ دیوان یلہ کتاں منی ہمے ترس ءَ منی پادہمک مجلس ءَ داشت اَنت۔من ہمک دمان ہمے گمان اَت کہ انوں تراک بیت ءُُ مردم ٹکر ٹکر بنت۔

قدیر لقمان ءِ نبشتہ ءِ سفر ءَ بیست سال کبل انت۔آ ئی ءَ وتی نبشتہ ءِ سفر ۰۰۰۲ ءَ بنا کتگ بلے یک درچ ءَ نبشتہ کنگ ءَ انت۔آ آ زمانک نبشتہ کنت(کتاب پہ چھاپ ءَ جریدگ انت)،شاعری ہم کنت ءُُ نبشتانک ءُُ نگد ہم نبشتہ کنت۔ آ ئی ءَ بلوچی،انگریزی ءُُ اردو بتلانی سرا یک پولکاری کارے ہم کتگ کہ سے وار چھاپ بوتگ۔وت لبزانکی تک ءَ بلوچستان اکیڈمیءِ کار گشاد ءِ جہت ءَ کار ءَ انت۔

پسنی دریا وردانی یک کوہنیں بندنے ء ْ چہ کدیم ء َ دریا وردادا نشتگ انت۔ کْلانی کارءْ روزگار گوں نیل بومیں زر ءَ ہمگرنچ انت۔پسنی ء ِ شہرءََ? چہ کساس پنچ کلومیٹر دور جڈی ء ِ تیاب انت۔ جڈیء ِ کوہ دامن ءَ انت۔ اے تیابَ ءِ راہ ہمے واستہ جڈی گوش انت کہ جڈی ہمے کوہ ء ِ نام انت۔ پسنی ء ِ لس مہلوک ء ِ واستہ َ پہ سیل ء ْ سواد ء جڈی ء ِ تیاب چہ جنت ء َ ہچ کم نہ انت۔ جڈی ء ِ تیاب ء ِ یک انچے ہم ابرمی ندارگے کہ ادا آؤکیں مردم زند ء ِ سرجمیں اڈ ء ْجنجالاں ء َ بے حال کنت۔

اے کتاب سید ہاشمی کتاب جاہ ملیر ئَ سال 2012ئَ چھاپ کتگ۔ اے کتاب ئَ ہم چو بُرزے شون داتگیں کتاباں بلوچی زبان، لبزانک ئُُ راجدپتر ئِ باروا سرپدی نبشتانک ہوار انت۔ ’’ آساپ ‘‘ کتاب ئِ مستریں شری ایش انت کہ ایشی ئَ اہمیں بلوچی کتابانی باروا چمشانک ہوار ئُُ دومی ایشی ئِ زبان ہم سادگ انت۔اے کتاب بی اے، ایم اے، پی سی ایس ئُُ ایندگہ مقابلہ ئِ چکّاسانی نودربراں سوب مندی ئَ کمک کنت۔

آہر وہد ءَ منی ہمراہ اَت۔آئی ءَ یک ساعتے ہم من ءَ تہنا یل نہ داتگ ءُُ دمانے بے من ءَ نہ بوتگ اَت۔پمیشاہر جاہ کہ من سر گپتگوں ءُْ ہر جاہ ءَ کہ منی پاداں من ءَ برتگ،آ اوں گوں من گون بیتگ۔

لبزانک زِندءَ پد جنت، ایشی ءَ گوناپ دنت ءُُ ٹہلءُُ سینگار کنت۔۔۔۔اے رنگیں لیکہ ءِ رِدا ساچشت ءِ مزنیں درجہ یے۔ منی زانش ءِ حساب ءَ بلوچی لبزانکءَ شیئر ءِ دروشم ءَ وتی حق پیلو کُتگ ءُُ مرچی بلوچءِ راجدپتر ءُُ آئی زبان ہمے ساچشتانی منّت ءَ رَک اِتگ اَنت۔ اے رِدا پہ ردانکی لبزانکءَ ہمینچو زہم جنئگ بہ بیت منی حیال ءَ کم اِنت۔