گوں بلوچی اکیڈمی ءَ منی وابستگی ءَ را دیر اِنت۔اکیڈمی ءِ بازیں مردمانی جتاجتائیں عہدہاں نند ءُُ گند بوتگ۔ اے نیام ءَ بازیں مراگش ءُُ دیواناں ہم بہر زرتگ اَت۔مرچیگیں اے نبشتانک اکیڈمی ءِ مرچیگیں دروشم ءِ پدارئی اِنت کلاں ساری ہما دیوانءِ گپ دل ءَ کیت کہ بلوچی ڈیپارٹمنٹ ءُُ بلوچی اکیڈمی ءِ نیام ءَ بوتگ اَت۔اے دیوان ءَ بلوچی ڈیپارٹمنٹ ءِ نودربر ءُُ استاد یکجا اِتاں۔

ما مرچی چاریں کہ مہلوک وتی زبان ءَ مارگ ءَ انت ءُُ آئی سر ءَ کار کنگ ءَ انت۔ اردو لغت بورڑ والاہاں انونگیں وہد ءَ پہ املاءِ پہ ر استی ءِ ہاترءَ یک کتاب ءِ ٹہینتگ ”صحیح تلفظ، درست املا“ ءِ نام ءَ آہاں اے چیز ماراتگءُُ کتابءِ سرتاک ءَ ہمے لیکہءِ پلہ مرزی کتگ کہ روتاک ءُُ ٹیلیویژن ءِ زیاتی ءِ چہ زبان باز دیم ءَ روگ ءَ آں بلے آہانی گشگ ہمیش انت۔

باز انچیں اوں مردم است اَنت کہ دل ءَ جیڑہاں کہ چریشاں شرتر ءُُ زانتکاردگہ کس نہ اِنت بلئے اے آوانی مستریں بے زانتی اِنت پرچکہ آمردم چہ اچ وت ءَ گیش کسی زانگ ءَ نہ من اِت بزاں آ مستریں بے زانت اِنت۔ بلوچی لبزانک ءَ ہم انچیں مردمانی یک بلائیں لڑے گندگ بیت کہ آ وت ءَ چہ پد دومی مردم ءَ را کدئے مورے ہم نہ مار اَنت اے پیمیں مردمانی آکبیت جوان نہ بیت۔

یک رندے این جی او ئے پروگرام ءَ یک لاشاری ءِ گو من ڈیک وارت۔ سلام و دروت بوت آں۔۔ آ پنجاب ءِ جاہ منند ات۔ لاشاری ءَ بلوچی نزانت من پنجابی نزانت گوں یک ئے دوھمی ءَ اردو ءَ گپ و تران کنگ کپت۔۔ بازیں ھبر ءُ ھالاں رند من سرپد بوتاں کہ لاشاری وت ءَ بلوچ نہ لیکگ آں۔ من گشت کہ لاشاری آنی تاریخ انت کہ بلوچ انت تو چون گشت کنے کہ تو بلوچ ءِ نہ ئے پنجابی ئے۔

اماں من سک گژنگاں کسانیں سارنگ ءَ گشت،بس ورگ تیار بوہگی اِنت۔آئیءَ مات ءَ پہ نزمی ءَ گشت۔ تئی ہما سہب ءِ گپ اِنت کہ ورگ تیار بوہگی اِنت نوں وَ شپ اِنت۔آئی مات ءَ وتی چمانی ارش پہک کت اِنت۔او۔۔۔مات تئی چے جوڑ کنگ ءَ اِت۔مرچی ورگ دال انت۔من دال نہ وراں۔تو گشتگ ات کہ مرچی نان ءُُ گوشت اَنت ءُُ من نارشت ءَ ابید دگہ ہچی نہ وراں۔۔۔

بلوچی زبان ءُُ ادب ءَ یک وھدے است اَت کہ شائر ءُُ ادیباں وت ماوت ہپتگی دیوان ءُُ مراگش کتگ ءُُ وتی زبان ءُُ شائری تک ءُُ پہناتانی ہروڑیں جیڑگ ءُُ جنجالانی سرا تران کتگ ءُُ ہما دیوان ءِ تہا ہما جیڑگانی گیشواری کنگ ءِ جہد کتگ باز براں ایشانی وت ما وت ءَ ترندکلامی ءُُ جنگ اوں بوتگ بلئے بازار ءِ کس چہ آ جنگ ءُُ ہبراں سرپد نہ بوتگ ایوک ءَ ہما دیوان ءِ مردم ءُُ دیوان ءِ مردماں اے اوں گشگ بوتگ کہ دیوان گپ ایوک ءَ دیوان ءَ بہ بنت ڈن ءَ درکنوکائی مہ بیت۔

گوستگیں روچاں بلوچستان ءِ بے روزگاریں ورناہانی دل ءَ نوکیں حب ءُُ واہگے چست بوت کہ بلکیں اے بری آوانی بے روزگاری ہلاس بہ بیت ءُُ بلئے سرکار ءِ اے جار ءَ اے نوکریاں ایوک ءَ ہما مردم بہر زرت کنت وت اِش بی ایڈ کتگ۔ گڑاں بازیں ورہای یے دل پرشت ءُُ آوانی واہگ ءُُ ارمان درست آپ بوتاں۔اے ورناہاں چہ ہما مردم ہم گون اِتاں کہ آہاں ایم فل ءُُ پی ایچ ڈی سائنس ءُُ آرٹس ہردو وانگیاں کرتگ۔

آئی ملگو ر ءُُ زلپ گوات ءَ شنگ ات انت ءُُ آئی، گوات گوں آئی ءَ چو بیرکے ءَ پر بحت آگوات ءَ نوں سک بے وار کتگ ات بلئے آئی ءِ سر پد نہ بوتگ پدا ی ک اژمبیں دم ءِ توارے اتک گوات ءَ توار آئی ءِ گوشاں کپت ءُُ گشان ات کہ مترس من سیا ہ گوات اوں سالونگ ءِ ربالو من اتکگاں کہ ترا بہ براں سالونک ءِ لوگ ءَ“ اے توار نوں نرم ات آئی ءَ باور بوت آئی ءِ ترس گار بوت۔