وانگ،پہ وانگ ءَ درائیں جوان ءُُ شر اَنت ۔ ہرکس کہ ہرچی وانت کنت آ پرائی زانت ءُُ زانگ ءَ جوان اِنت۔انوگیں اے گرانیں نیادیں دور ءَ کہ مہلوک سرین پروش کتگءُُ لکھانی حساب ءَ ورنا بے روزگار اَنت۔

ضلع لسبیلا چہ ابرمی رنگ ءُ درشم ءَ چکار انت۔وشیں زید ءُْ کہچر, کور ءُ آبشار۔اے دمگ ءَ قدیمیں ملکانی بازیں سالاں پیسر ی ربیدگ ءُْ دودمانی اَزباب دست کپ اِیت۔ کوہ ءْ کہچر، آپ ءُْ کور گوں وشیں ندارگاں سیل ءُْ سواد کنوکاں وشنود کن انت۔ادا قدرتی آبشار بہ بنت کہ سر سبزیں کوہ پہ سیل ءَ مزنے ارزشتے دارانت۔

آدمی ذات چہ بُندرءَ پاک ءُُ پلگار اِنت۔بَد کِرد نہ اِنت ،آ نشہ ءِ ہیلکار نہ انت ءُُ نیکہ زانتکارءُُ ندکار۔۔۔۔۔۔کُجام چاگردے ءَ کہ چم پچ کنت ہما چاگرد ءَ رُدوم زُوریت ءُُ وتارا نامے دنت۔آ نام شَرّیں نامے بہ بیت یا ھرابیں نام۔اللہ پاک ھمک آدمی ذاتءَ را یک بے بہا ءُُ گوھریں دادے دنت کہ آ داد ’’عقل‘‘ انت۔

پیش ءِ بلوچاں گشتگ کہ’’ گپ ءَ حق ءِ بہ کن ءُُ لٹ ءَ پہ برات ءَ بوار‘‘،اے ملک ءَ وَ راستیں حبر مستریں گناہ اِنت ءُُ راستی ءِ پدرائیءَ کس نہ منّ ایت۔انچیں زلمے گوں کسان سالیں زہگاں بوہگ ءَ اِنت۔یک وَ بلوچستان ءَ پہ بلوچ زہگاں یک کتابے پہ درد واری ءَ نیست اِنت۔دومی ہما کتاب کہ برے انجیوز ءُُ برے سرکار ءِ نیمون ءَ کہ چھاپ بنت اول وَ ایشانی مواد زہگانی پیم ءَ نہ اَنت ءُُ اگاں جہدے بہ بیت کہ زہگانی پگر ءُُ زانت۔

نوں دیہہ وت ماں وت ءَ جنگ ءُُ مڑ ءَ ات اَنت بلئے اولمپس ءَ چدو پیش ہچ چشیں جنگ ءُُ مڑ نہ دیستگ ات چوکہ نوں ایپروڈئیٹ ءُُ آئی ءِ میان ءَ بوتگ ات۔ ’’ تو اے جنک ءِ سرا اے عذاب ءِ آرگ ءِ چوں گوہ وارتگ ؟‘‘ آئی ءَ گوں وتی مات ءَ گشت ، اے گپ ءَ یات کن کہ اگاں تو اے جادو پہ اے جنک ءِ سرا دور نہ کت گڈا من ہم محبت ءُُ دوستی ءِ کار ءَ نہ کناں ۔ منی وتی تیران کسی سرا نہ شانکاں بید ءِ تیرانی شانکگ ءَ کس تئی توسیپ ءُُ ستانہ کنت۔

منا ہما وہد کموکمو یات کیت وہدے مئے ہند و دمگاں گونڈوانی ماہتاک ’’ بزم ء اطفال‘‘ ءُُ دگہ یک ماہتاکے ’’ ساتھی‘‘ ءِ نام ءَ اتک من آ وہد ءَ کہ کسان اتاں منا ہمے ماہتاک باز دوست بوتاں من ایشاں ءَ یکیں نشت ءِ توک ءَ وانت ءُُ ہلاس کرت پدا آوکیں ماہتاک ءِ ودار کت ۔

کتاب ءِ نام: بلوچی ویہڑا
رجانکار: شفقت عاصمی