بلوچی زبان ءَ رجانکءِ روایات سک کہن اِنت ۔ اگاں چوش گشگ بہ بیت کہ اے چہ ردانک ءِ بنداتی ءَ گون اِنت داں رَد نہ بیت ۔بلوچ ندکاراں دائم ءَ اردو ءُُ انگریزی ءِ شر شریں موادانی بلوچی زبان ءَ رجانک کرتگ ءُُ بلوچی لبزانک ءَ گیشی آورتگ ۔

جنگل ءُُ کور ءِ درائیں پریاں یک پری یے کہ آئی نام ایکو اَت ۔سک دوستدارگ بوت ۔ آتہنا زیبا ءُُ ڈولدار نہ ات بلکیں سکیں مہروانیں پری یے ات ۔ آئی ءِ گُٹ سک وش ات ۔ آپ ءُُ جنگل ءِ ایندگہ دیہہ ءُُ پریاں گوں آئی ءَ پریات کت کہ پہ آہاں کسہ ءُُ سوت بہ جنت ءُُ آئی ءَ جت ۔

آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ ۔ کساب وتی کار ءَ کنگ ءَ ات ۔ کارچ گوشت ءَ کپ کپ کنگ ءَ ات۔چہ گوشتانی ٹکراں قیمہ جوڑ بوہگ ءَ ات۔سہر ءُُ سبزیں نوٹ زورگ ءُُ دئیگ بوہگ ءَ اِتاں ۔ ہما پیر مرد کہ آئی ءِ دیم کرنانی جہدے ءَ چہ بیزاری ات آئی ءِ دیم ءِ کرچ ہم ظاہر اتاں اے ہما مرد ات کہ آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ۔وہدءِ زوراکیں دستاں زبہر بوتگیں مردم ،دکان ءِ ٹنگ اتگیں گوشتاں چارگ ات ۔

پدا حادث پاد آتک،اوشتات،آمزن بالاد ءُُ شتنگے اَت۔ آئی ءَ جہل ءَ آرپیئس چارات ءُُ درائنت۔’’من تئی شررنگیں لوگ بانک ءَ یلہ کناں،یکے واپہ وتی دوستگیں رشنادیمیں ناکو زہگ اپولوءِ حاترا۔بلئے من،ہؤ من کہ بے رحمی ءَ نامداراں مرچی یک رحم دلی یے وتی نام ءَ کناں ءُُ پہ گچینی کہ وہدے تئی گپ منی تب ءَ نہ کپ انت۔ نوں دلگوش بو آرپیئس۔

بلوچستان ءَ گوستگیں دہ سالاں پد واجہ حدا ءَ وتی رحمتانی گنج پچ کتگ ءُُ جوانی ءَ زمین ءِ تُن پروشتگ۔بلوچستان ءِ چشیں ہندو جاہ یے پشت نہ کپتگ کہ آہوداں ہور ءُُ باران ءَ نہ گورتگ ۔ بلوچستان ءِ بنجاہی شہر بزاں کوئٹہ ءَ مدتے ءَ پد جوانیں برف گواری یے ہم بوتگ ءُُ مردماں چرے برف گواری ءَ تب وشی کتگ۔

بقول ء یک سنگتے ءِ کہ مرچاں بلوچستان ءِ روتاکاں بٹاک بازی ءُُ گلاہ ءُُ توسیپ ءَ ابید دگہ ہچ گندگ نہ بیت بلئے بیا کہ گوستگیں روچاں چہ ہمے بٹاک ءُُ توسیپاں یک انچیں حالے دیست کہ دل ءَ گُشت ایشی ءِ باروا الم ءَ چیزے بہ نویساں۔

فبلوچی ءُُ اردو لبزانک ءِ یک شاعرے ءِ جہت ءَ پجارگ بیت۔ اگاں کسے بہ گشیت کہ آئی ءِ شاعری ءَ وتی یک جتائیں دروشمے پیداک کتگ کہ آ ’ عطا ازم ‘ انت تہ رد نہ انت۔